Much like the relationship between Hyacinth and Liz from Keeping Up Appearances, where Liz wryly remarks, “It’s ingrained in my mind,” there are things that, over time, become second nature — things that we don’t question anymore because they’ve been deeply embedded in our lives and interactions. In their case, it’s Hyacinth’s obsession with appearances; in ours, it’s the injustice that quietly persists in the systems we trust.

Just as Liz has come to expect Hyacinth’s antics, many have come to expect that injustice will be swept under the rug, overlooked, or simply not addressed. Over time, these injustices become ingrained — not just in the systems we rely on, but in the minds of those who perpetuate them. The injustice of the innocent being wronged is often so entrenched that it becomes invisible or normalized. And much like Liz, who knows that Hyacinth’s behavior is unavoidable, society has, in many ways, grown accustomed to the unfairness.

But the real question is: Why has this become so ingrained?

Just as Liz eventually learns to navigate Hyacinth’s constant interference, we, too, have learned to navigate a justice system that sometimes seems more concerned with its own flaws than with delivering fairness.

Onrecht: Gegrift in de Samenleving
Net zoals de relatie tussen Hyacinth en Liz in Keeping Up Appearances, waar Liz gevat opmerkt: “Het zit in mijn systeem,” zijn er zaken die met de tijd tot vanzelfsprekendheid verworden — dingen die we niet meer in twijfel trekken omdat ze diep ingegoten zijn in ons leven en onze interacties. In hun geval gaat het om Hyacinth’s obsessie met uiterlijk vertoon; in ons geval om het onrecht dat stilzwijgend voortwoekert in de systemen die we vertrouwen.

Net zoals Liz Hyacinth’s fratsen is gaan verwachten, hebben velen leren aannemen dat onrecht onder het tapijt wordt geveegd, over het hoofd gezien of gewoon niet wordt aangepakt. In de loop der tijd wordt dit onrecht gegrift — niet alleen in de systemen waar we op vertrouwen, maar ook in de hoofden van degenen die het in stand houden. Het onrecht dat onschuldigen wordt aangedaan is vaak zo geworteld dat het onzichtbaar of genormaliseerd lijkt. En net als Liz, die weet dat Hyacinth’s gedrag onvermijdelijk is, is de samenleving op veel manieren gewend geraakt aan deze onrechtvaardigheid.

Maar de échte vraag is: waarom is dit zo gegrift geraakt?

Net zoals Liz uiteindelijk leert omgaan met Hyacinth’s constante inmenging, hebben ook wij geleerd een rechtssysteem te navigeren dat soms meer oog lijkt te hebben voor zijn eigen tekortkomingen dan voor het waarborgen van eerlijkheid.