1 The nature of life – where people can just be themselves
“I don’t want to feel hatred towards anyone. But that doesn’t mean I don’t strive for justice. (…) I don’t want to sow hatred, and I also take full responsibility for this statement, but there is definitely class justice in Belgium. (…)
Ousmane Dia, father of Sanda”
Open letter to the convicted members of Reuzegom.
Gentlemen, I will not pass judgment on your actions. The court has done that, and I leave the discussion about that verdict to others. It is something else that I want to point out. Sanda’s father asks you for the details of what exactly happened. He is not asking for them to make you even more guilty than you already are. He asks for a different reason.
When you learn that your son has died, the details of how it happened haunt you for years. Down to the smallest details. It may sound strange to someone who hasn’t experienced it themselves, but it’s true. As a parent, you want to know how your child suffered, if anything was said. Nights go by as you wander, trying to relive what your son experienced. The less you know, the more you start to fantasize. And that is hell. If you then feel that something is being withheld, it becomes even worse.
Sanda was a reasonable person: if he had suspected for even a moment that his life would be in danger, he would not have participated. On l’a trompé – he was deceived. There are people in Reuzegom with wrong intentions, and the court missed the opportunity to filter them out. Believe me: society will regret that. (…)
You are under attack, and it’s harsh. That strengthens the bond between you. Do not use that bond to exclude Sanda’s parents from your story. It is also their story. (…) Reach out to them, separate from the outside world. Tell them what you know. Tell them everything. It won’t bring their son back. But it will help them. You can help them. (…)
For me, justice has not been served. This trial was the outcome of what had already been determined long before. (…)
At the same time, I am convinced that I cannot experience anything worse: the judge has valued my son’s life at 15,000 euros. (…) I feel angry and powerless.
I will never know what happened in my son’s final hours, and the people who do know go back to their ordinary lives.
When a father openly begs for answers, give them to him. Without the press or lawyers present. Just. Among people.
Guillaume Van der Stighelen
Father of Mattias, deceased in 2011
1 De naturel van het leven – waar mensen heel gewoon kunnen zijn
‘Ik wil geen haat voelen tegenover niemand.’ Maar dat betekent niet dat ik niet naar gerechtigheid streef. (…) Ik wil geen haat zaaien, en ik neem ook de volle verantwoordelijkheid voor deze uitspraak, maar in België bestaat wel degelijk klassenjustitie. (…)
Ousmane Dia, vader van Sanda”
Open brief aan de veroordeelde leden van Reuzegom.
Heren, ik ga geen oordeel vellen over jullie daden. Dat heeft de rechtbank gedaan en de discussie over die uitspraak laat ik over aan anderen. Het is iets anders waarop ik wil wijzen. De vader van Sanda vraagt jullie de details over wat er precies gebeurd is. Hij vraagt die niet om jullie nog schuldiger te maken dan jullie al zijn. Hij vraagt het om een andere reden.
Als je verneemt dat je zoon is omgekomen, dan spookt het jaren door je hoofd hoe het precies is gebeurd. Tot in de kleinste details. Dat kan vreemd klinken voor iemand die het zelf niet heeft meegemaakt, maar het is zo. Als ouder wil je weten hoe je kind heeft geleden, of er nog iets gezegd werd. Nachten dwaal je rond, trachtend te herbeleven wat je zoon heeft beleefd. Hoe minder je weet, hoe meer je gaat fantaseren. En dat is een hel. Als je dan het gevoel hebt dat er iets wordt achtergehouden, wordt het nog erger.
Sanda was een redelijk mens: als hij ook maar één moment had vermoed dat zijn leven in gevaar zou komen, had hij niet deelgenomen. On l’a trompé – ze hebben hem misleid. Er zitten bij Reuzegom mensen met verkeerde bedoelingen, en het hof heeft de kans laten liggen om die eruit te filteren. Geloof me: de samenleving zal daar nog spijt van krijgen. (…)
Jullie worden aangevallen en hard. Dat versterkt de band tussen jullie. Gebruik die band niet om de ouders van Sanda uit te sluiten uit jullie verhaal. Het is ook hun verhaal. (…) Neem contact op met hen, los van de buitenwereld. Verteld hen wat jullie weten. Vertel hen alles. Het zal hun zoon niet terugbrengen. Maar het zal hen helpen. Jullie kunnen hen helpen. (…)
Voor mij is géén recht geschied. Dit proces was de uitkomst van wat al veel langer vaststond. (…)
Tegelijk ben ik ervan overtuigd dat ik niets ergers meer kan meemaken: de rechter heeft de waarde van het leven van mijn zoon op 15.000 euro bepaald. (…) Ik voel me boos en onmachtig.
Ik zal nooit weten wat zich in de laatste levensuren van mijn zoon heeft afgespeeld, en de mensen die het wel weten pakken hun gewone leventje weer op.
Als een vader openlijk smeekt om antwoorden, geef hem die dan. Zonder pers of advocaten erbij. Gewoon. Onder mensen.
Guillaume Van der Stighelen
Vader van Mattias, overleden in 2011
(UN)glamorous: The Naked Truth about Male Models
Crutch caught in sewer cover
17 mrt 2011
A pretty girl with both legs in casts must hold onto people while others try to free her crutch from a sewer cover.