Justice versus conscience

The idea that people can be pacified by food and entertainment when they should be rallying to their prescribed civic duties isn’t a new one. In fact, the concept was first described in ancient times by the satirical Roman poet Juvenal, who penned the Latin term panem et circenses, which means “bread and circuses.”

“Two things only the people anxiously desire — bread and circuses,” he wrote, lamenting the failure of citizens to take action as the democratic Roman Republic fell and the heavy-handed Roman Empire began.

Within a mere 100 years, Rome underwent massive governmental changes. What in 133 B.C.E. was a free republic that relied on a voting populace and an assembly system morphed into an embittered autocracy by the first century C.E. [source: Beard].

Thus, Juvenal’s term, “bread and circuses” went viral, used by scores of people — then and now — to describe people who voluntarily trade their democratic freedoms in exchange for stable-yet-controlling government.

Back then, the Roman government kept the Roman people pacified by offering them free food and rousing entertainment in the Roman Colosseum. Now, “bread and circuses” applies to any civic or governmental entity — or any situation, really — in which the masses willingly accept short-term solutions to ease their discontent.

The “bread and circuses” concept is also a fitting descriptor for Dominant Ideology. Dominant Ideology is a Marxist construct exemplified by the idea that economically disadvantaged classes will accept that it’s their fate to remain so [source: Purdue].

It’s possible that the moral of the story is one of independence — in thought, action and economics. And especially when it comes to the Roman Colosseum.

Het idee dat mensen gekalmeerd kunnen worden door eten en vermaak terwijl ze zich zouden moeten inzetten voor hun voorgeschreven burgerplichten is niet nieuw. Het concept werd voor het eerst beschreven in de oudheid door de satirische Romeinse dichter Juvenal, die de Latijnse term panem et circenses schreef, wat “brood en spelen” betekent.

“Twee dingen waar alleen het volk naar verlangt — brood en circus,” schreef hij, en hij betreurde het falen van de burgers om actie te ondernemen toen de democratische Romeinse Republiek ten onder ging en het hardhandige Romeinse Rijk begon.

Binnen slechts 100 jaar onderging Rome enorme regeringsveranderingen. Wat in 133 voor Christus een vrije republiek was die vertrouwde op een stemgerechtigde bevolking en een assembleesysteem veranderde in een verbitterde autocratie in de eerste eeuw voor Christus [bron: Beard].

Juvenal’s term “brood en spelen” ging dus viraal en werd door veel mensen gebruikt — toen en nu — om mensen te beschrijven die vrijwillig hun democratische vrijheden inruilden voor een stabiele maar controlerende regering.

In die tijd hield de Romeinse regering het Romeinse volk rustig door hen gratis eten en opzwepend amusement aan te bieden in het Romeinse Colosseum. Nu is “brood en spelen” van toepassing op elke burgerlijke of overheidsinstantie – of eigenlijk op elke situatie – waarin de massa bereid is om kortetermijnoplossingen te accepteren om hun ontevredenheid te sussen.

Het “brood en spelen” concept is ook een passende omschrijving voor de Dominante Ideologie. Dominante Ideologie is een marxistische constructie die wordt geïllustreerd door het idee dat economisch achtergestelde klassen accepteren dat het hun lot is om zo te blijven [bron: Purdue].

Het is mogelijk dat de moraal van het verhaal er een is van onafhankelijkheid — in denken, handelen en economie. En vooral als het gaat om het Romeinse Colosseum.