Justice versus Conscience

When we pause to truly look at the world—not just the headlines or abstractions—we encounter the deep injustices that are woven into everyday life. Real learning begins not in textbooks, but in the raw, unfiltered awareness of what people endure.

In a Talk to Al Jazeera interview, Harvard Professor Michael Sandel was confronted with a simple but heartbreaking observation from the journalist Tony Harris:

“Michael, I travel all over the world now and I am keenly sensitive to issues of poverty and inequality. I see so many people working for nothing, and they are making tons of money for countries and corporations. Michael… it’s just not right.”

Sandel’s response cut to the core:

“Well, this is one of the biggest questions of justice.”

That moment is more than a soundbite. It holds the weight of a world where labour is exploited, appearances are defended at all costs, and suffering is often hidden behind systems and structures too vast—or too polite—to question.

But justice, if it is to mean anything, must begin with the willingness to look clearly, to think deeply, and to refuse silence in the face of suffering. That is the task of the denkende mens—the thinking human.

Children of a Lesser God

Not every child is given a voice in the story we call society. Millions grow up in conditions that strip them of their basic rights — not because of any failing of their own, but simply because they were born into poverty, conflict, or neglect.

They carry the burden of child labour, are forced into marriage, or survive on the streets — invisible to the systems that were meant to protect them. And while some speak of opportunity and meritocracy, these children are not fighting for a future, but for survival.

They are the living proof of what Michael Sandel describes: that justice is not just a philosophical idea, but a moral obligation to those without power. No child should be sacrificed for economic gain or political indifference.

We sometimes call them ‘children of a lesser god’ — not because they are, but because the world treats them that way.

Echt leren begint met de wereld observeren

Wanneer we de wereld écht durven aankijken – niet alleen de krantenkoppen of abstracte ideeën – worden we geconfronteerd met de diepe onrechtvaardigheid die in het dagelijks leven verweven zit. Werkelijk leren begint niet in leerboeken, maar in de rauwe, ongefilterde bewustwording van wat mensen werkelijk doormaken.

In een Talk to Al Jazeera-interview werd de Harvard-professor Michael Sandel geconfronteerd met een eenvoudige maar hartverscheurende observatie van journalist Tony Harris:

“Michael, ik reis tegenwoordig de hele wereld over en ik ben me zeer bewust van armoede en ongelijkheid. Ik zie zoveel mensen die werken voor niets, terwijl landen en bedrijven miljoenen verdienen aan hun arbeid. Michael… dit is gewoon niet juist.”

Sandel’s antwoord raakte de kern:

“Wel, dit is een van de grootste vragen van rechtvaardigheid.”

Dat moment is meer dan een citaat. Het draagt het gewicht van een wereld waarin arbeid wordt uitgebuit, schijn belangrijker is dan waarheid, en menselijk lijden vaak verborgen blijft achter systemen die te groot – of te beleefd – zijn om ter discussie te stellen.

Maar rechtvaardigheid, als het iets moet betekenen, begint met de bereidheid om helder te kijken, diep na te denken en de stilte te doorbreken in het aangezicht van onrecht. Dat is de taak van de denkende mens.

Children of a Lesser God

Niet ieder kind krijgt een stem in het verhaal dat wij ‘samenleving’ noemen. Miljoenen kinderen groeien op in omstandigheden die hun fundamentele rechten ontzeggen — niet vanwege persoonlijke fouten, maar omdat ze simpelweg geboren zijn in armoede, conflict of verwaarlozing.

Ze dragen de last van kinderarbeid, worden uitgehuwelijkt, of leven op straat — onzichtbaar voor de systemen die hen zouden moeten beschermen. En terwijl sommigen praten over kansen en meritocratie, vechten deze kinderen niet voor een toekomst, maar voor overleving.

Ze zijn het levende bewijs van wat Sandel benoemt: dat rechtvaardigheid niet enkel een filosofisch begrip is, maar een morele plicht tegenover hen die geen macht hebben. Geen kind zou moeten worden opgeofferd aan economische winst of politieke onverschilligheid.

We noemen hen soms ‘de kinderen van een mindere god’ — niet omdat ze het zijn, maar omdat de wereld hen zo behandelt.