The latest “assistant” to help park people’s cars needs a few more driving lessons.
People are not happy to accept her “help”.
People are not happy to accept her “help”.
Page Description
Discover ‘Another Reality,’
a deep dive into alternative perspectives and unconventional truths
that reshape our understanding of reality.
English
Dutch
English
In the first years of life, life itself is defined by naturalness and spontaneity.
A child brings joy, is cheerful and full of curiosity. A child makes people happy.
It creates a lived reality — the natural flow of existence — a foundation where people can simply be themselves.
But when you are blamed for something you clearly had nothing to do with, something where it is obvious to everyone that you played no part — that is no longer reality as life intends it.
It is deeply troubling to be accused of something that everyone knows you’re simply not capable of doing.
That’s when the wrong questions get asked — irrational questions — like looking for nails in shallow water.
Do we truly grasp the impact an internal judicial issue can have?
A paradox within justice itself, where a person is turned into a scapegoat without cause, reason, or motive?
That falls far short of what we should expect from justice.
To take indirect paths in search of something bordering on the impossible, then place someone in a situation where they are forced to extract meaning from absurdity — from something that doesn’t even exist — is surreal.
This is not the kind of professionalism that should underpin a system of justice.
When everything becomes so biased and conditioned — so detached from evidence and reality — we are reminded of the extreme case of the Rodney King verdict.
Four Los Angeles police officers were acquitted, despite video footage showing them relentlessly beating him as a group — footage that shocked the world.
A verdict that, once made public, triggered over a billion dollars in damages.
Justice, in such moments, becomes a cruel farce — a bad joke — one even a magistrate might fall for, like in an episode of Candid Camera, despite knowing full well it can’t possibly be true.
Dutch
In de eerste levensjaren ís het leven vanzelfsprekendheid en spontaniteit.
Een kind brengt vreugde, is opgewekt en vol ontdekkingsdrang. Een kind maakt gelukkig.
Het creëert een levenswerkelijkheid: de naturel van het bestaan – een basis waarop mensen gewoon zichzelf kunnen zijn.
Maar wanneer je de schuld krijgt van iets waarmee je overduidelijk niets te maken hebt, iets waarvan het voor iedereen zonneklaar is dat jij er part noch deel aan hebt – dan is dat geen levenswerkelijkheid.
Het is bijzonder zorgwekkend dat je beschuldigd wordt van iets waarvan iedereen overtuigd is dat jij daartoe eenvoudigweg niet in staat bent.
Dan worden verkeerde vragen gesteld – ongerijmde vragen – een zoektocht naar spijkers op laag water.
Beseft men dan niet wat de impact kan zijn van een interne justitiekwestie? Een justitieparadox, waarin een persoon zonder reden, oorzaak of aanleiding tot zondebok wordt gemaakt?
Dat beantwoordt niet aan wat men van justitie mag verwachten. Via omwegen zoeken naar iets dat grenst aan het onmogelijke, en de betrokkene vervolgens in een situatie brengen waarin hij op basis van ongerijmde inzichten betekenis moet geven aan iets wat er niet is – dat is absurd.
Dat is niet de professionaliteit die als fundament voor justitie zou moeten dienen.
Wanneer alles zo bevooroordeeld en geconditioneerd is – in strijd met aanwijzingen en bewijs – dan doemt het extreme voorbeeld op van het juryvonnis in de zaak van Rodney King. Vier politieagenten in Los Angeles werden vrijgesproken van schuld, terwijl ze hem in groep onafgebroken afranselden – zoals te zien was op afschuwelijke videobeelden.
Een vonnis dat leidde tot een miljard dollar aan schade toen het openbaar werd.
Justitie verwordt zo tot een dwaze grap – a bad joke – waarin zelfs een magistraat, zoals in een aflevering van Candid Camera, in de val trapt, ondanks dat hij weet dat het onmogelijk waar kan zijn.
UK Candid Camera Classics – Park Your Car, Sir?