Justice versus Conscience

18 dec 2020

Ongekend Onrecht….
Dat is de conclusie getrokkken door de commissie van Dam, naar aanleiding van hun onderzoek naar de toeslagenaffaire.

Mijn persoonlijke mening is dat de regering hierover zou mogen/moeten vallen. Immers, alle leed heeft plaatsgevonden gedurende 3 kabinetten Rutte, die het presteerde tijdens zijn verhoor, nog steeds te acteren alsof het niet zijn verantwoordelijkheid was. Daarnaast was hij van mening dat zijn partijgenoot, die de dag tevoren was gehoord, het goed had verwoord. In realiteit had die persoon de kamer voorgelogen, een politieke doodzonde.

2 politici hebben zich echt hard gemaakt voor deze zaak, de échte volksvertegenwoordigers: Renske Leijten en Pieter Omtzigt. Als dank mag laatstgenoemde geen partijleider worden…… te lastig? Houd daar rekening mee tijdens de verkiezingen. Als deze zaak u aan het hart gaat, wellicht gericht een persoon kiezen, ditmaal?

De conclusies waren bikkelhard: op ALLE niveaus is het fout gegaan. Dat is een logische conclusie zolang iedere betrokke zijn/haar best doet de verantwoordelijkheid weg te schuiven.

Een dieptepunt tijdens de verhoren was wel de uitspraak van Rutte, die een officiëel onderzoek in opdracht van de belastingdienst, uitgevoerd door een afgestudeerd juriste: Sandra Palmen-Schlangen, wegzette als “klokkenluiderssignaal”……. Een teken dat hij zich nog steeds niet echt in de materie heeft verdiept…..

,,De beginselen van behoorlijk bestuur zijn heel erg geschonden”, zei Sandra Palmen-Schlangen tijdens haar verhoor tegen de parlementaire ondervragingscommissie kinderopvangtoeslag.

De jurist schreef al in 2017 een intern memo, met daarin het advies om de uitkering van kinderopvangtoeslagen niet langer midden in het jaar volledig stop te zetten en de ouders om bewijs te vragen. Hun rechtsbescherming was geschonden, stelde ze. En dus moest de Belastingdienst stoppen met procederen, de klachten gegrond verklaren en de slachtoffers een compensatie geven.

Haar rapport verdween onder in de lade…… en haar functie werd opgeheven….

Toen Jaap Uijlenbroek tot de conclusie kwam dat de ouders gewoon gelijk hadden, is hij gelijk van de zaak afgehaald. Want ja, “het was lastig om met hem samen te werken”, aldus Manon Leijten.

Wiebes ontkende in september 2017 nog dat er ouders en kinderopvanginstellingen grote schade hadden geleden van het abrupt stopzetten en terugvorderen van kinderopvangtoeslag. ,,Daar is niets van gebleken”, antwoordde hij op vragen van CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt. Achteraf bezien is dat een ‘verbijsterend antwoord’, zei Wiebes tegen de commissie. ,,Ik had dit antwoord nooit mogen doorlaten.”

Kamerlid Renske Leijten toonde in haar ondervraging van Wiebes weinig begrip voor de verklaring. Zij wijst erop dat de Belastingdienst op dat moment al een grote nederlaag bij de Raad van State had geleden en dat er ook al een vernietigend rapport van de Nationale Ombudsman lag over de benadeling van ouders. ,,Hoe kunt u zulke antwoorden dan laten passeren?”, vroeg zij zich af.

Volgens Wiebes waren de antwoorden aangeleverd door ambtenaren en was het besef wat er aan de hand was nog niet bij hem doorgedrongen. ,,Ik heb het echt te weinig bekeken en het is een idioot antwoord”, erkende hij.

De ouders die in eerste aanleg werden aangepakt hadden allemaal een migratie-achtergrond. Een van die mensen pleegde zelfmoord, nadat de Belastingdienst tienduizenden euro’s terugvorderde.

Maar we zien slechts het topje van deze ijsberg. Deze zaak heet CAF-11, casus Hawaï. CAF staat voor: Combiteam Aanpak Facilitators. In maart vroeg Pieter Omtzigt al: zijn er andere CAF-zaken? Hoeveel? Is er een CAF16? (Onthoud dat nummer). Allemaal onduidelijk, antwoordde Snel, want het is slecht gedocumenteerd.

Sinds Snel eindelijk zelf snapt dat er hier iets grondig mis was, wisten we opeens iets meer. Hij biechtte op, na Kamervragen: er zijn 170 (!) CAF-zaken. Eerder was intern bij de Belastingdienst bekend dat deze week een nieuwe rechtszaak zou volgen. Nee, zei Snel donderdag, hij had ‘geen signalen’ dat het in andere CAF-zaken net zou mis zou zijn als in CAF11, maar hij zou wel een onderzoek laten instellen omdat het ‘heel belangrijk’ is om te weten of er ook in andere zaken onrechtmatig is gehandeld. Dat had hij al eerder beloofd, maar kennelijk viel het niet mee.

De leden van de parlementaire ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag waren: R.R. van Aalst, R.M. Leijten, S. Belhaj, C.J.L. van Dam, A.H. Kuiken,
T.M.T. van der Lee, J. van Wijngaarden en F.M. van Kooten-Arissen

En aldus etterde de zaak jaren door, waardoor kinderen moeilijker in staat waren goed onderwijs te volgen, gezinnen in diepe armoede werden gestort. Zaken die met geld alleen nooit meer goed te draaien zijn, daarom dient er eindelijk iets te gebeuren!