Justice versus conscience

When life is mown away from under your feet, as in the 10 examples on the home page – very clear data is available – that what is happening cannot happen and that the justice system does not apply to you, the question arises how can you survive such a thing.

Justice has a dark side, namely the basis on which the decision rests is sometimes wafer-thin, when a questionable event in the course of justice raises eyebrows, or when a person is framed in a context where he does not belong.

As an ordinary person, you get a burden placed on your shoulders that makes the luster of life suddenly disappear for years or decades.

The weight of the burden that comes on your shoulders and the hurdles you face in life, when you become the subject of justice for the wrong reasons, cannot be expressed in words.

You find yourself in a situation that no words can describe, there is the expression, ‘walking a mile in the shoes of someone else’. When yourself does not go through those life difficulties, you cannot know what it is, to end up in such a justice system.

The website has examples that allow you to judge for yourself.

What did a 14-year-old kid George Stinney from the list on the home page endure in agony and indescribable pain to be convicted of something he could have had nothing to do with and end up in the electric chair?

Wanneer het leven van onder je voeten wordt weggemaaid, zoals in de 10 voorbeelden op de home pagina – erg duidelijke gegevens zijn voorhanden – dat wat er gebeurt niet kan gebeuren en dat het justitie systeem niet op je van toepassing is, dan stelt zich de vraag hoe kun je zoiets overleven.

Justitie heeft een schaduwzijde, namelijk de basis waarop de beslissing steunt is soms flinterdun, wanneer een bedenkelijk gebeuren bij de rechtsgang de wenkbrauwen doet fronsen, of wanneer een persoon in een context wordt geframed waarin hij niet thuishoort.

Als doodgewone mens krijg je een last op je schouders waardoor de glans van het leven plots verdwijnt voor jaren of tientallen jaren.

Het gewicht van de last die op je schouders komt en de hindernissen die je in het leven ondervindt, wanneer je om verkeerde redenen het voorwerp wordt van justitie, is niet in woorden uit te drukken.

Je komt in een situatie die met geen woorden is te beschrijven, er is de uitdrukking, ‘walking a mile in the shoes of someone else’. Wanneer jezelf die levensmoeilijkheden niet doorstaat kun je niet weten wat het is, om in zo’n justitie systeem terecht te komen.

De website heeft voorbeelden die toelaten zelf te oordelen.

Wat heeft een 14 jarig kind George Stinney uit de lijstje op de home pagina aan doodangsten en niet te beschrijven pijn doorstaan om veroordeeld te worden voor iets waar hij niets kon mee te maken kon hebben en te eindigen op de elektrische stoel?