Justice versus conscience

The purpose of the website is to think deeply, to reflect, to ask questions, about what one cannot ignore.
The aim is to come to an understanding of justice, its limits, its restrictions, the human aspect of entities within the justice system, i.e. that as a human being you can become entangled in the wrong application of justice, like the row of blind men in the parable of the blind (The blind leading the blind).
Such missteps lead to the disruption, derailment and deficiencies of the essence of justice. There is the Achilles’ heel as defined in the website.

The axiom that justice is correct is overshadowed by influences of all kinds,

so that the pendulum swings too far with the consequences.

Harvard Professor Michael Sandel – who has devoted his entire life to his field – indicates what the chalk lines are, immanently connected to the life of a human being. His method, as he himself makes clear, is not like a preacher …

When you approach an issue rationally, from a distance, on the basis of a lack of information, you drown in confusion, with all the consequences that entails.
When, in contrast, the reality of life becomes tangible, when the dialogue of life is given a chance, when the naturalness of life is restored, you have a different approach and perspective than that scurrilous, reckless way of working. A healthy judgement arises towards the kind of justice that is contrary to the nature of life.

There is the comparison, the analogy between ‘justice & police’ and ‘science fraud’. There is the insight of what Diederik Stapel did, the first time he blatantly went into the field of fictitious data.

A judge can, by analogy, as in the aforementioned science fraud, write a text that is completely absurd, completely incongruous, visibly unreliable.

There is no shortage of examples in the website of something that one normally puts one’s trust in, until one finds that human error results in something happening that one has never thought of before.

1. Liam Allan in the website is a metaphor for what cannot happen. You cannot be the object of justice if you are a person of good character.
2. The Liam Allan case is about the fact that the justice system was stupidly wrong.
3. Ditto, imagine being arrested like in Saint-Omer, Northern France, you spend 4 years in jail based on a fabricated story by one person. It happened to 13 people! There is no way of explaining such a thing.
4. This is clearly not acceptable, this kind of miscarriage of justice. This is inadmissible.
5. It is unacceptable for the justice system to be used as a plaything.
   Such a thing should not be possible. However, it happens more often.

One has to ask oneself serious questions about justice, when the justice system goes all wrong with a person, who does not have the profile and cannot be put in the group of persons where he does not belong.

In other words, you are the object of justice and nothing is right.

Harvard Professor Michael Sandel makes it clear that this is not possible. One should pay attention to that.

Cfr. the text on the webpage Wrong destination
It is strange that a flight can land on a wrong destination. It happens, as explained in the video on the page Wrong destination.
That justice can be unreliable, incongruous and pointless is not something one expects, like the flight London Düsseldorf, which flies to the wrong destination London Edinburgh and the passengers are told to their surprise, that they will be welcomed in Edinburgh upon landing.

There is the red line that justice cannot cross. The missteps made stand out.
One cannot lie and speak the truth at the same time or deceive someone with the most preposterous lies (as mentioned in the Great Vandal under preposterous).

When one establishes that there is a continuing event, when one looks at the context. When justice falls into the trap and looks only at the last element, which is derailed, isolates this and proceeds in a totally incongruous manner, then you get something that is at odds with the reality of life, the dialogue of life, the naturalness of life. Such a thing is unreliable, senseless, absurd.

In the website, attention is paid to the monster of keeping up appearances, Hyacinth Bouquet, as lady Patricia Routledge calls herself in the explanation of the role she plays.
You can compare her, in my opinion, with a thermostat that constantly switches on and off.
The website pays attention to all kinds of atypical issues, which are the result of a manifestly flawed origin or a manifestly flawed event.

The crash of the 2 Boeing 737 max
The Brexit
Maddie McCann
Manuel Mauro, the most famous asylum seeker in the Netherlands and the Mailnese boy who spent 3 years on the road and climbed 4 floors from balcony to balcony in Paris to save a child.
And so on

An elementary form of fairness is that there should always be a point of contact, where you can go with mistakes as outlined on this webpage.

The dialogue of courtesy.

If everyone knows and fully realises that someone is completely wrong, and that this has been brought about by means of trickery in every fibre of the imagination, as a follow-up event – which could not possibly be there – because it is not compatible with the person, then the judiciary has a serious problem.

In other words, not every decision is correct and not all the information at one’s disposal is correct. When clear mistakes are made, they have to be corrected.

The dialogue of engagement.

It is a wrong phenomenon, if justice would be untouchable (as it was within the Catholic Church).

Rik Devillé beschrijft zijn strijd tegen seksueel misbruik in de kerk

Het doel van de website is diepgaand nadenken, stilstaan, zich vragen stellen, nopens waar men niet kan aan voorbijgaan.
Bedoeling, tot inzicht komen nopens justitie, wat de grenzen zijn, de beperkingen, het menselijk aspect van entiteiten binnen justitie, d.i. dat je als mens door het fout aanwenden van justitie kunt verstrikt geraken, zoals de rij blinden in de parabel van de blinden (The blind leading the blind).
Dit soort misstappen leidt tot het ontwrichten, ontsporen en tekorten op het punt van de essentie van justitie. Er is de Achilleshiel zoals gedefinieerd in de website.

Het axioma dat justitie correct is, wordt overschaduwt door invloeden in allerlei vormen,

zodat de slinger te ver doorslaat met de gevolgen van dien.

Harvard professor Michael Sandel – die zich zijn ganse leven bezighoudt met zijn vakgebied – geeft aan wat de krijtlijnen zijn, immanent verbonden aan het leven van een mens. Zijn methode, zoals hij zelf duidelijk maakt, is niet zoals a preacher …

Bij een rationale benadering van een issue, op afstand, op basis van een tekort aan gegevens, verdrinkt men in verwardheid, met de gevolgen van dien.
Wanneer in tegenstelling, de levenswerkelijkheid tastbaar wordt, de dialoog van het leven een kans krijgt, wanneer de naturel van het leven herstelt wordt, heb je een andere benadering en invalshoek dan die schurdige, onbezonnen werkwijze. Er ontstaat een gezond oordeel t.o.v. het soort justitie die haaks staat op de naturel van het leven.

Er is de vergelijking, de analogie tussen ‘justitie & politie’ met ‘wetenschapsfraude’. Het inzicht nopens wat Diederik Stapel gedaan heeft, de eerste keer dat hij zich flagrant op het terrein begaf van fictieve gegevens.

Een rechter kan in analogie, zoals in de genoemde wetenschapsfraude, een tekst schrijven die kant noch wal raakt, compleet ongerijmd, zichtbaar onbetrouwbaar.

Er is geen tekort aan voorbeelden in de website, van iets waar men normaal zijn vertrouwen in stelt, tot men tot de vaststelling komt, dat een menselijke fout voor gevolg heeft dat er iets gebeurt, waar men nog nooit aan gedacht heeft.

• Liam Allan in de website is een metafoor voor hetgeen zich niet kan voordoen. Je kan niet het voorwerp zijn van justitie, wanneer je een persoon bent met een goed karakter.
• De kwestie Liam Allan gaat erover dat het justitie systeem domweg helemaal fout was.
• Idem, stel je voor dat je zoals in Saint-Omer, Noord Frankrijk, opgepakt wordt, je 4 jaar in de gevangenis zit op basis van een verzonnen verhaal door één persoon. Het is gebeurd voor 13 personen! Zoiets is niet uit te leggen.
• Dit kan duidelijk niet, dit soort misstappen binnen justitie. Dit is ontoelaatbaar.

• Het kan niet dat justitie gebruikt wordt als speeltuigje.
• Zoiets mag niet mogelijk zijn. Het gebeurt echter vaker.

Men dient zich ernstige vragen te stellen over justitie, wanneer het justitiesysteem helemaal in de fout gaat bij een persoon, die niet het profiel heeft en niet kan onderbracht worden in de groep van personen waar hij niet thuishoort.

M.a.w. je bent het voorwerp van justitie en er klopt helemaal niets.

Harvard professor Michael Sandel maakt duidelijk dat dit niet kan. Men dient daar aandacht voor te hebben.

• Cfr. de tekst op de webpagina Wrong destination
• Dat een vlucht op een foute bestemming kan landen, is raar. Het gebeurt, zoals toegelicht in video op de pagina Wrong destination.
• Dat justitie onbetrouwbaar, ongerijmd en zinloos kan zijn, is net zomin iets die men verwacht, als de vlucht London Düsseldorf, waarbij de vlucht de verkeerde bestemming London Edinburgh vliegt en de passagiers tot hun verbazing te horen krijgen, dat ze verwelkomt worden in Edinburgh bij de landing.

Er is de rode lijn die justitie niet kan overschrijden. De gemaakte misstappen springen er zo uit.
Cfr. men kan niet liegen en de waarheid spreken terzelfdertijd of iemand de meest ongerijmste leugens wijsmaken (zoals vermeldt in de Grote Vandale bij ongerijmd).

Wanneer men vaststelt dat er een voortgezet gebeuren is, wanneer men de context bekijkt. Wanneer justitie in de valstrik geraakt en alleen het laatste element bekijkt, die ontspoord is, dit isoleert en volstrekt ongerijmd te werk gaat, dan krijg je iets die haaks staat op de levenswerkelijkheid, de dialoog van het leven, de naturel van het leven. Zoiets is onbetrouwbaar, zinloos, absurd.

In de website is er aandacht voor het monster van de schone schijn, Hyacinth Bouquet, zoals dame Patricia Routledge zichzelf noemt in de toelichting over de rol die ze speelt.
Je kan haar, in mijn visie, vergelijken met een thermostaat die voortdurend aan- en uitslaat.
In de website is er aandacht voor allerlei atypische issues, die het gevolg zijn van een manifest gebrekkig ontstaan of een manifest gebrekkig gebeuren.

• De crash van de 2 Boeings 737 max
• De Brexit
• Maddie McCann
• Manuel Mauro, de meest bekende asielzoeker in Nederland en de Mailnese jongen die 3 jaar onderweg was en in Parijs 4 verdiepen van balkon tot balkon klim om een kind te redden.
• Enzovoort

Een elementaire vorm van fairness, is dat er altijd een aanspreekpunt hoort te zijn, waar je terecht kunt met fouten zoals geschetst op deze webpagina.

De dialoog van de hoffelijkheid.

Als iedereen weet en ten volle beseft dat iemand compleet fout het voorwerp is van justitie, daarbij, dat dit door middel van trukendozen in elke vezel van het gebeuren is tot stand gekomen, als een vervolg gebeuren – die er onmogelijk kon zijn – omdat dit niet compatibel is met de persoon, dan zit justitie met een zwaar probleem.

M.a.w. niet elke beslissing is correct en niet alle informatie waar men over beschikt is correct. Wanneer men duidelijke fouten maakt hoort dit rechtgezet te worden.

De dialoog van het engagement.

Het is een fout fenomeen, indien justitie onaantastbaar zou zijn (zoals dit het geval was binnen de katholieke kerk).