“Onrecht overleeft niet door zijn macht — maar door onze aanvaarding ervan.”
“Injustice survives not because it is powerful — but because it is accepted”
Page Description
Misused justice ruined blameless lives — some only 14. This page reveals how easily innocence is betrayed, and why we must never look away.
When Justice Fails the Innocent
What follows is more than stories.
It is a mirror — held up to systems, to society, and to ourselves.
A reminder that justice, when misused, becomes something else entirely.
Wanneer Justitie de Onschuldigen in de steek laat
Wat volgt, zijn meer dan verhalen.
Het is een spiegel — voor de systemen, de samenleving en voor onszelf.
Een herinnering dat gerechtigheid, wanneer ze wordt misbruikt, iets totaal anders wordt.
Misusing justice against the blameless is pure evil.
Some were only 14, 16, or 18 years old.
What kind of person does such a thing to the innocent — and lives with it?
👉 7 innocent convicts set free
What follows is not just a series of stories — it’s a journey into the heart of justice, and what happens when it fails.
Each section holds up a mirror: to power, to conscience, to the quiet dignity of the innocent, and to the systems that betrayed them.
These are not isolated tragedies — they are warnings, reminders, and calls to see more clearly.
These headlines don’t just report injustice — they remind us of our duty to make sure it never happens again.
Who Could Do This?
The video shows what remains after justice is betrayed.
When the damage is done, the innocent are left behind.
What we see is real. We must never look away or forget that blameless human beings are left to carry such a burden.To harm the innocent is a choice — and those who make that choice reveal something dark not just about themselves, but about the system that protects them.
He Was Only Fourteen
Your heart breaks when you see a 14-year-old like John Bunn.
A boy full of life, with light in his eyes — innocent in every way.
And then, out of nowhere, the system takes everything from him.
They stole 17 years of his life.
They believed the corrupt detective Louis Scarcella, and sent him to prison.
And even then, he had to fight 27 years to prove his innocence.
Echoes of the Same Failure
There are haunting parallels between the case of the Scottsboro Boys and that of the Central Park Five.
In both, the justice system — and the people within it — disgraced themselves.
They betrayed everything we claim to believe in.
Instead of standing for truth and fairness, they gave in to bias, fear, and public pressure.
And in doing so, they threw overboard the very values justice is meant to protect.
A System Built to Break You
This is what we call the imbalance of power.
It becomes an ordeal — a burden to bear — for merely claiming what should be a natural right.Some scandals have shattered the lives of thousands — even tens of thousands — of innocent people, the scale of injustice becomes undeniable.
The endless list on the page Cruel Horizon – Hub is not just a catalogue of cases; it is a mirror held up to a society where something is deeply, systemically wrong.
We Must Break the Illusion That Justice Always Protects
We must break the illusion that everything is fine and just. Justice, too, can be deeply flawed — and we must not deny it.
There is an ethical duty to act when someone else is caught in that failure. And when it happens to the young, the injustice becomes even harder to ignore.
These are not just names. These are lives torn apart.
The names span generations, but the pattern remains the same.
Decades apart, but bound by the same injustice:
When you know these stories — just a few from an endless list — you begin to see the horrifying truth.They weren’t protected. They were betrayed.
➡️ Each name links to a page on this website. Each story reveals how easily the system turns against them.
A Mirror to the Human Condition
The Little Prince may appear to be a children’s story, but it holds a quiet truth about the world we live in.
A king who rules no one, a geographer without explorers, a drunkard escaping his own shame, a lamplighter enslaved by a senseless routine — these are not just strange characters. They are symbols of a society lost in appearance, power without purpose, and systems that no longer serve the human soul.
In their absurdity, they echo the real-world injustices we witness — where authority lacks wisdom, where bureaucracy crushes meaning, and where people are reduced to roles instead of relationships.
Only the heart sees clearly. And as the fox teaches the Little Prince, to truly see another is to make them matter. That is the beginning of justice.
Misbruik van justitie tegen onschuldigen belichaamt het kwaad in zijn zuiverste vorm.
Sommigen waren pas 14, 16 of 18 jaar oud.
Wat voor soort persoon doet zoiets een onschuldig mens aan — en leeft ermee verder?
👉 7 innocent convicts set free
Wat volgt is niet zomaar een reeks verhalen — het is een reis naar het hart van gerechtigheid, en wat er gebeurt wanneer die faalt.
Elke sectie houdt ons een spiegel voor: voor de macht, voor het geweten, voor de stille waardigheid van onschuldigen, en aan de systemen die hen verraden hebben.
Dit zijn geen op zichzelf staande tragedies — het zijn waarschuwingen, herinneringen en oproepen om helderder te kijken.
Wat voor soort persoon doet zoiets een onschuldig mens aan — en leeft ermee verder?
Wie kan zoiets doen?
De video laat zien wat er overblijft nadat gerechtigheid is verraden.
Wanneer de schade is aangericht, blijven de onschuldigen achter.
Wat we zien is echt. We mogen nooit wegkijken, of vergeten dat mensen zonder schuld met zo’n last moeten leven.Het schaden van een onschuldig mens is een keuze — en wie die keuze maakt, laat iets duisters zien. Niet alleen over zichzelf, maar ook over het systeem dat hen beschermt.
Hij was pas veertien
Je hart breekt wanneer je een jongen als John Bunn ziet —
vol leven, met licht in zijn ogen — in alle opzichten onschuldig.
En dan, uit het niets, neemt het systeem alles van hem af.
Ze stalen zeventien jaar van zijn leven.
Ze geloofden de corrupte rechercheur Louis Scarcella en stuurden hem naar de gevangenis.
En zelfs daarna moest hij nog 27 jaar vechten om zijn onschuld te bewijzen.
Weerklank van hetzelfde falen
De zaak van de Scottsboro Boys en die van de Central Park Five vertonen huiveringwekkende parallellen.
In beide zaken maakte het rechtssysteem — en de mensen daarin — zich schuldig aan een diepe schande.
Ze verraadden alles waarin we zeggen te geloven.
In plaats van te staan voor waarheid en eerlijkheid, gaven ze toe aan vooroordelen, angst en publieke druk.
En daarmee gooiden ze de waarden overboord die gerechtigheid juist zou moeten beschermen.
Een systeem dat is gebouwd om je te breken
Dit is wat we bedoelen met een onevenwichtige machtsverhouding.
Het wordt een beproeving — een last om te dragen — alleen maar omdat je een recht opeist dat vanzelfsprekend zou moeten zijn.
Sommige schandalen hebben het leven van duizenden — zelfs tienduizenden — onschuldige mensen verwoest. De schaal van het onrecht is niet te ontkennen.
De eindeloze lijst op de pagina Cruel Horizon – Hub is niet zomaar een catalogus van zaken; het is een spiegel voor een samenleving waarin iets diep, structureel mis is.
We moeten de illusie doorbreken dat justitie altijd beschermt
We moeten af van de illusie dat alles goed en rechtvaardig is. Ook justitie kan diep gebrekkig zijn — en dat mogen we niet ontkennen.
Er is een ethische plicht om te handelen wanneer iemand anders door dat falen wordt getroffen. En wanneer het jonge mensen overkomt, wordt het onrecht nóg schrijnender.
Dit zijn niet zomaar namen. Het zijn levens die kapot zijn gemaakt.
De namen beslaan generaties, maar het patroon blijft hetzelfde.
Decennia uit elkaar, maar verbonden door hetzelfde onrecht:
Wanneer je deze verhalen kent — slechts een paar uit een eindeloze lijst — zie je de huiveringwekkende waarheid:
Ze werden niet beschermd. Ze werden verraden.
➡️ Elke naam linkt naar een pagina op deze website. Elk verhaal laat zien hoe gemakkelijk het systeem zich tegen hen keert.
Een spiegel van de menselijke aard
The Little Prince lijkt een kinderboek, maar bevat een stille waarheid over de wereld waarin we leven.
Een koning die over niemand regeert, een geograaf zonder ontdekkingsreizigers, een dronkaard die vlucht voor zijn eigen schaamte, een lantaarnopsteker die gevangen zit in een zinloze routine — dit zijn geen vreemde figuren.
Het zijn symbolen van een samenleving die verdwaald is in schijn, macht zonder doel, en systemen die de menselijke ziel niet langer dienen.
In hun absurditeit echoën ze de echte wereld:
Waar gezag geen wijsheid heeft.
Waar bureaucratie alle betekenis verplettert.
Waar mensen worden gereduceerd tot rollen in plaats van relaties.
Alleen het hart ziet echt.
En zoals de vos de Kleine Prins leert: om iemand werkelijk te zien, is hem belangrijk maken.
Dat is het begin van gerechtigheid.
Justice, a Jungle with No Way Out
It’s almost impossible to grasp: fictional stories can be told and blindly believed.
The justice system can be abused with ease, and as an innocent person, you can end up in a situation that’s completely out of control—where anything can be done to you, entirely unjust and unlawful.
Your life is on the line.
There are countless situations that illustrate this—each one a stark reminder of how fragile and dangerous justice can become.
Justitie – een jungle zonder uitweg
Het is bijna niet te bevatten: fictieve verhalen kunnen verteld worden en toch klakkeloos geloofd.
Justitie kan moeiteloos misbruikt worden, en dan beland je als onschuldige in een oncontroleerbare situatie waarin men kan doen wat men wil – compleet onterecht en onwettig.
Your life is on the line.
Er zijn talloze situaties die dit illustreren — elk een indringende herinnering aan hoe kwetsbaar en gevaarlijk justitie kan zijn.
Ook een komisch moment kan ons iets leren over de kracht van stilte — en het doorbreken ervan.
Even a comedic moment can teach us something about the power of silence — and what it means to break it.
Rising Above What You Really Are: The Psychology of Protecting Appearances
Keeping up with Hyacinth’s lies | Keeping Up Appearances | BBC Comedy Greats
Even in British culture, the polished surface is often maintained at all costs. But in real life, as this scandal shows, the damage beneath is no comedy.
Ook in de Britse cultuur wordt de schijn vaak opgehouden. Maar zoals dit schandaal toont, is de schade eronder geen komedie.
In this clip, Hyacinth’s behavior speaks volumes about the human desire to “rise above what you really are.” Hyacinth’s pretensions go beyond simple social aspirations; they are a defense mechanism to distance herself from anything that threatens her constructed image. The encounter with her neighbor Liz, who casually mentions Hyacinth’s sister Daizy living in an impoverished neighborhood, starkly contrasts with the world Hyacinth desperately wants to belong to. Liz, in her straightforward, no-nonsense manner, conveys a message that Hyacinth tries to dodge — all while attempting to protect her delicate image. When Hyacinth exits the car in a neighborhood full of beautiful villas, only to awkwardly climb a wall to reach the poorer part of town where Daizy and Onslow live, it’s a physical manifestation of her efforts to rise above her reality. She’s not just avoiding the truth — she’s climbing walls, both literal and metaphorical, to keep up appearances and maintain the illusion of being more than she truly is.
In deze clip spreekt het gedrag van Hyacinth boekdelen over de menselijke wens om “boven wat je werkelijk bent uit te stijgen.” Hyacinths pretenties gaan verder dan simpele sociale ambities; het is een verdedigingsmechanisme om zich te distantiëren van alles wat haar zorgvuldig gebouwde imago zou kunnen bedreigen. De ontmoeting met haar buurvrouw Liz, die casual haar zus Daizy noemt die in een arme wijk woont, vormt een scherp contrast met de wereld waar Hyacinth zo wanhopig bij wil horen. Liz, in haar directe en nuchtere manier, brengt een boodschap over die Hyacinth probeert te ontwijken — terwijl ze tegelijkertijd probeert haar fragiele imago te beschermen. Wanneer Hyacinth uit de auto stapt in een buurt vol prachtige villa’s, om vervolgens onhandig een muur te beklimmen om in de arme wijk te komen waar Daizy en Onslow wonen, is dit een fysieke manifestatie van haar pogingen om boven haar realiteit uit te stijgen. Ze vermijdt niet alleen de waarheid — ze klimt letterlijk en figuurlijk over muren om haar schijn op te houden en de illusie van iets meer te behouden dan wat ze werkelijk is.
Een spiegel voor de ziel — en de leegte die daarachter schuilgaat
A Mirror to the Soul — and the Abyss Behind It
Een confrontatie met dat diepste deel van onszelf — waar waarheid, schaamte of stilte wonen.
A confrontation with the part of ourselves we rarely face — where truth, shame, or silence live.
The word “soul” can feel abstract or poetic — and many readers may admire the phrase “a mirror to the soul” without fully pausing to think about what it evokes.
The Cambridge Dictionary gives a helpful overview: the soul is often described either in spiritual terms (the part that lives on after death) or in more emotional and psychological terms — the seat of deep feeling, identity, or conscience.
In the context of the website — especially with the line:
“A Mirror to the Soul — and the Abyss Behind It”
“Een spiegel voor de ziel — en de leegte die daarachter schuilgaat”— “soul” is not about the religious or immortal soul, but about the part of a person where the most human truths reside: shame, silence, guilt, conscience, or integrity.
So here’s a possible explanatory sentence I could include to give the readers just enough clarity — without breaking the poetic tone:
In this context, “soul” refers not to something spiritual or religious, but to the inner core of a person — where our deepest truths, doubts, and emotions live.
Het woord “ziel” kan abstract of poëtisch aanvoelen — en veel lezers bewonderen misschien de uitdrukking “een spiegel voor de ziel” zonder echt stil te staan bij wat die oproept.
Het Cambridge Dictionary geeft een bruikbare omschrijving: de ziel wordt vaak beschreven in spirituele termen (als het deel dat voortleeft na de dood), of in meer emotionele en psychologische zin — als de plek waar diepe gevoelens, identiteit of geweten zetelen.
In de context van deze website — en vooral bij de zin:
“A Mirror to the Soul — and the Abyss Behind It”
“Een spiegel voor de ziel — en de leegte die daarachter schuilgaat”— verwijst “ziel” niet naar een religieus of onsterfelijk begrip, maar naar dat deel in de mens waar de meest menselijke waarheden wonen: schaamte, stilte, schuld, geweten of integriteit.
Daarom is deze verhelderende zin toegevoegd — om lezers net genoeg houvast te bieden, zonder de poëtische toon te verbreken:
In deze context verwijst “ziel” niet naar iets religieus of spiritueels, maar naar de innerlijke kern van een mens — waar onze diepste waarheden, twijfels en gevoelens wonen.