De prijs van onverschilligheid tegenover het publieke leven is dat de macht in handen valt van degenen die haar misbruiken. En de toga maakt de rechter nog niet rechtvaardig.
“The cost of indifference to public life is that power will fall into the hands of those who abuse it.”
And the robe does not make the judge just.
Page Description
How the British Post Office scandal exposed systemic failures in justice—where truth was silenced and innocent lives were shattered by legal authority.
When Mr Bates v The Post Office was beamed into British living rooms in the first few days of this year (2024), surely no one could have anticipated its impacts.
What happens when justice becomes the tool of the powerful
— not the protection of the innocent?
The British Post Office scandal is not just a failure of technology. It is a failure of conscience, of leadership, and of law itself.
For over two decades, innocent Subpostmasters were accused, convicted, and ruined — not because they were guilty, but because a system chose to silence the truth rather than face its own failure — a system that covered up what it knew, willfully ignored clear evidence, and protected itself at the cost of innocent lives.
This page is not only about the events that unfolded.
It’s about what those events reveal:
– how institutions protect themselves,
– how truth is buried beneath reputation,
– and how justice can be manipulated until it becomes something else entirely.To challenge this scandal is to challenge the illusion that justice, by default, always serves the good.
The British public is now awakening. The question is no longer what happened —
it is: Why did it take so long to care?
Wat gebeurt er wanneer justitie het wapen van de machtigen wordt
— en niet langer het schild van de onschuldigen?
Het Post Office-schandaal is niet slechts een technologisch falen. Het is een falen van geweten, van leiderschap en van het recht zelf.
Meer dan twintig jaar lang werden onschuldige Subpostmasters beschuldigd, veroordeeld en geruïneerd —niet omdat ze schuldig waren, maar omdat een systeem ervoor koos de waarheid het zwijgen op te leggen in plaats van zijn eigen falen onder ogen te zien — een systeem dat verzweeg wat het wist, duidelijke bewijzen willens en wetens negeerde en zichzelf beschermde ten koste van onschuldige mensenlevens.
Deze pagina gaat niet alleen over de feiten.
Ze gaat over wat die feiten blootleggen:
– hoe instellingen zichzelf beschermen,
– hoe waarheid onder reputatie wordt begraven,
– en hoe rechtspraak kan worden verdraaid tot iets wat het tegenovergestelde betekent.Dit schandaal aankaarten, betekent de illusie doorbreken dat justitie vanzelfsprekend altijd het goede dient.
Het Britse publiek ontwaakt. De vraag is niet langer wat er is gebeurd —
maar: Waarom duurde het zo lang voordat we om hen gaven?
1 The Authority to Destroy
What makes this scandal even more disturbing is that senior figures did not act alone. They brought others into their wrongdoing — legal teams, investigators, technical staff — by feeding them false assumptions, restricting the truth, and directing them to act as enforcers of a lie. By doing so, they turned ordinary departments into instruments of injustice.
But the most devastating step was their decision to involve the justice system — to prosecute innocent Subpostmasters based on flawed data they already knew was unreliable. In doing this, they made the courts complicit. They gained the highest form of power: the ability to crush truth under the authority of law, and to destroy lives in the name of justice itself. This was not merely a cover-up — it was a coordinated use of institutional power against those who had done nothing wrong.
In the end, most of those involved were not overtly hateful — but they still made a choice. They saw enough to know something was wrong, and chose silence. They followed orders, ignored the warning signs, and continued doing harm — because it was easier, safer, and more comfortable.
That is not mere obedience; it is complicity. When someone chooses comfort over conscience, and routine over truth, while others suffer as a result — that is cruelty, however quiet it may seem.
This is how injustice survives in civilised systems: not through monsters, but through ordinary people who turn away, knowing exactly what they’re doing.
(A truth strongly echoed by Mr. Henry KC at the close of the public inquiry.)
De Macht om te Vernietigen
Wat dit schandaal nog schrijnender maakt, is dat de hoogste verantwoordelijken niet alleen handelden. Ze betrokken anderen bij hun onrecht — juridische teams, onderzoekers, technici — door hen met opzet verkeerde aannames te geven, de waarheid achter te houden en hen aan te sturen als handhavers van een leugen. Op die manier werden gewone afdelingen veranderd in instrumenten van onrecht.
Maar de meest vernietigende stap was hun besluit om het rechtssysteem erbij te betrekken — om onschuldige Subpostmasters te vervolgen op basis van gegevens waarvan zij al wisten dat die onbetrouwbaar waren. Daarmee maakten ze de rechtbanken medeplichtig. Ze verkregen de hoogste vorm van macht: de mogelijkheid om de waarheid te onderdrukken onder het gezag van de wet, en levens te vernietigen in naam van gerechtigheid. Dit was niet slechts een doofpot — het was een doelbewust gebruik van institutionele macht tegen mensen die niets verkeerd hadden gedaan.
Uiteindelijk handelde het merendeel van de betrokkenen niet uit haat of kwaadaardigheid — maar ze maakten wél een keuze. Ze zagen genoeg om te weten dat er iets mis was, en kozen ervoor te zwijgen. Ze volgden bevelen op, negeerden de signalen, en gingen door met schadelijk handelen — omdat het gemakkelijker, veiliger en comfortabeler was.
Dat is geen gewone gehoorzaamheid; het is medeplichtigheid. Wie gemak verkiest boven geweten, en routine boven waarheid, terwijl anderen daaronder lijden — pleegt wreedheid, hoe stil die ook lijkt.
Zo blijft onrecht bestaan in beschaafde systemen: niet door monsters, maar door gewone mensen die zich afwenden, terwijl ze heel goed weten wat ze doen.
(Een waarheid die krachtig werd uitgesproken door Mr. Henry KC aan het slot van het openbaar onderzoek.)
2 Justice Begins with Refusal
When Institutions Lose Their Soul: The Responsibility We Share
________________________________________
Introduction: A Rupture in Trust
There are moments in a nation’s history when a quiet, unseen fracture grows so wide that it can no longer be ignored. The British Post Office scandal is one such rupture — not just of law or bureaucracy, but of public trust, moral conscience, and institutional integrity. At the center of it lies the suffering of hundreds of Subpostmasters, wrongfully accused, silenced, and punished, while those in power turned away. But this is not only a British story. It is a universal warning: When institutions lose their soul, the consequences reach far beyond individual cases — they strike at the fabric of society.
________________________________________
The Soul in Civic Life
What is often called “the soul” in philosophical or spiritual traditions can also be understood, in public life, as the core of human empathy, responsibility, and integrity. It is the invisible presence in how people treat each other — in whether institutions act with justice or indifference. When someone shows empathy, or admits wrongdoing, we sense that it comes from a deeper place. That is the soul at work: not a theory, but something lived.
In this sense, soul is not a mystical abstraction — it is present in the eyes of someone who sees another’s pain and refuses to ignore it. And when public institutions systematically suppress truth, ignore suffering, or defend injustice for the sake of reputation, they are not only failing legally — they are losing their soul.
________________________________________
What the Inquiry Revealed
During the public inquiry into the Post Office scandal, many officials appeared — some weeping, some deflecting, many denying responsibility. But very few displayed what we might call moral clarity. Paula Vennells, a vicar and former CEO of the Post Office, opened her testimony with words of apology, but those words were not anchored in genuine admission or transformation. Her subsequent answers — carefully crafted, emotionally distant — did not reflect a soul awakened by the suffering of others.
Lawyer Mr. Henry, questioning Vennells, captured the heart of the matter when he said: “You preach compassion, but you don’t practice it.” It was not only a legal confrontation. It was a moral one.
The same was true for Gareth Jenkins, the Fujitsu engineer whose testimony helped wrongfully convict innocent people like Seema Misra. Despite being under oath, and despite the presence of those whose lives were ruined by his errors, his answers remained evasive, his conscience unmoved. As Ms. Page, representing Misra, pointed out, an expert witness is bound by law and by ethics to assist justice — not to protect an institution.
________________________________________
Institutions and the Soul
Institutions can nourish the soul of a society — or crush it. They have the power to affirm truth, to protect the vulnerable, to uphold justice. But when they become more invested in protecting their image than in doing what is right, they teach everyone watching that truth is negotiable and power is untouchable. That is how moral erosion sets in.
Alan Bates — whose struggle led to the exposure of this scandal — represents the opposite. Like Gandhi, whom he resembles not only in appearance but in perseverance, Bates acted with quiet moral force. His “stubbornness,” as he called it, was not mere persistence — it was conscience refusing to yield. It was soul refusing to vanish.
The televised drama in early 2024 finally broke through public awareness, moving the scandal from legal chambers into the living rooms of ordinary citizens. Only then did the Prime Minister speak publicly with clarity, acknowledging what had happened. But the question remains: Why did it take so long? Why did Parliament, which owns the Post Office, not act earlier? Why did leaders within the Anglican Church — knowing that one of their own, Paula Vennells, was implicated — not intervene?
________________________________________
Reclaiming Conscience in Public Life
There is a deep existential question at the heart of this crisis — not only for Britain but for any society that claims moral or religious identity. If religion is real, if public values matter, then silence in the face of injustice is an indictment. “Give to God what is God’s, and to Caesar what is Caesar’s,” said Jesus. But when the two blur — when institutions act as gods, demanding loyalty over truth — then conscience must refuse.
Moral leadership is not about being perfect. It is about showing up with integrity when it matters most. The scandal was not just a failure of systems; it was a failure of conscience — at every level. That is what makes it a spiritual crisis as much as a political one.
________________________________________
From Rupture to Responsibility
Rebuilding trust after such a rupture is not a matter of rebranding or financial compensation alone. It requires the creation of new moral standards — a culture where conscience is expected, not punished; where saying “I was wrong” is not weakness, but strength. Institutions must be judged not only by their outcomes but by the integrity of those who lead them. And we, as members of the public, must not abdicate our role in holding them accountable.
________________________________________
The Responsibility We Share
This is not only about the Post Office. It is about every system we rely on — legal, political, religious, corporate. If we want just societies, we cannot rely solely on rules. We must nurture conscience — in ourselves, in those we elect, and in the cultures we create. The robe does not make the judge just. And the silence of good people, as history has shown time and again, is the accomplice of injustice.
In the end, the Post Office scandal reveals more than a failure of systems — it shows what happens when conscience is replaced by silence, and appearances take precedence over truth. Authority alone does not guarantee justice; as the saying goes, “The robe does not make the judge just.” There is a difference between morality and education — Gareth Jenkins and Paula Vennells were both highly educated, yet their actions did not reflect moral responsibility. Titles and roles carry weight, but only moral courage gives them meaning. And when we, as citizens or institutions, grow indifferent to public life — when we stop asking questions, stop demanding accountability — power inevitably falls into the hands of those who will misuse it. The cost of that indifference is measured in lives broken and trust betrayed. Justice begins not with laws or systems, but with the refusal to look away.
Justice Begins with Refusal
When Institutions Lose Their Soul: The Responsibility We Share
Gerechtigheid begint bij het weigeren
Als instituties hun ziel verliezen: onze gedeelde verantwoordelijkheid
________________________________________
Inleiding: Een breuk in vertrouwen
Er zijn momenten in de geschiedenis van een land waarop een stille, onzichtbare breuk zo breed wordt dat die niet langer te negeren valt. Het Britse Post Office-schandaal is zo’n breuk — niet alleen in de rechtsstaat of bureaucratie, maar in het publieke vertrouwen, het morele geweten en de integriteit van instituties. Centraal staat het leed van honderden Subpostmasters, onterecht beschuldigd, het zwijgen opgelegd en gestraft, terwijl de machthebbers wegkeken. Maar dit is niet alleen een Brits verhaal. Het is een universele waarschuwing: wanneer instituties hun ziel verliezen, reiken de gevolgen veel verder dan individuele gevallen — ze raken het weefsel van de samenleving.
________________________________________
De ziel in het publieke leven
Wat in filosofische of spirituele tradities vaak “de ziel” wordt genoemd, kunnen we in het publieke domein begrijpen als de kern van menselijke empathie, verantwoordelijkheid en integriteit. Het is de onzichtbare aanwezigheid in hoe mensen met elkaar omgaan — in de vraag of instituties rechtvaardig handelen of onverschillig. Wanneer iemand empathie toont of schuld erkent, voelen we dat het uit een diepere laag komt. Dat is de ziel in werking: geen theorie, maar iets dat geleefd wordt.
In die zin is de ziel geen mystieke abstractie — ze is zichtbaar in de blik van iemand die het lijden van een ander ziet en weigert het te negeren. En wanneer publieke instituties systematisch de waarheid onderdrukken, lijden negeren of onrecht verdedigen omwille van hun reputatie, falen ze niet alleen juridisch — ze verliezen hun ziel.
________________________________________
Wat de parlementaire enquête liet zien
Tijdens het openbare onderzoek naar het Post Office-schandaal verschenen vele functionarissen — sommigen in tranen, anderen ontwijkend, velen ontkennend. Maar weinigen toonden wat we morele helderheid zouden kunnen noemen. Paula Vennells, dominee en voormalig CEO van de Post Office, opende haar getuigenis met woorden van spijt, maar die woorden waren niet verankerd in echte erkenning of innerlijke verandering. Haar latere antwoorden — zorgvuldig geformuleerd, emotioneel afstandelijk — weerspiegelden geen ziel die ontwaakt was door het lijden van anderen.
Advocaat Mr. Henry vatte de kern van de zaak samen toen hij zei: “U predikt compassie, maar u past die niet toe.” Het was niet alleen een juridisch confrontatie. Het was een morele.
Hetzelfde gold voor Gareth Jenkins, de Fujitsu-ingenieur wiens getuigenis hielp om onschuldige mensen zoals Seema Misra onterecht te veroordelen. Ondanks dat hij onder ede stond en geconfronteerd werd met degenen van wie het leven door zijn fouten werd verwoest, bleven zijn antwoorden ontwijkend, zijn geweten onaangedaan. Zoals mevrouw Page, de advocaat van Misra, benadrukte: een expertgetuige is zowel wettelijk als ethisch verplicht om de rechtsgang te dienen — niet om een instituut te beschermen.
________________________________________
Instituties en de ziel
Instituties kunnen de ziel van een samenleving voeden — of verstikken. Ze hebben de macht om de waarheid te bevestigen, de kwetsbaren te beschermen en rechtvaardigheid te waarborgen. Maar wanneer ze meer geven om hun imago dan om wat juist is, leren ze iedereen dat waarheid onderhandelbaar is en macht onaantastbaar. Zo begint moreel verval.
Alan Bates — wiens strijd leidde tot het blootleggen van dit schandaal — belichaamt het tegenovergestelde. Zoals Gandhi, op wie hij niet alleen uiterlijk maar ook in volharding lijkt, handelde Bates met stille morele kracht. Zijn “koppigheid”, zoals hij het zelf noemde, was geen simpele vasthoudendheid — het was geweten dat weigerde te zwijgen. Het was ziel die weigerde te verdwijnen.
Het televisiedrama begin 2024 brak uiteindelijk door in het bewustzijn van het grote publiek. Het bracht het schandaal uit de rechtszaal in de huiskamers van gewone burgers. Pas toen sprak de premier publiekelijk duidelijke woorden en erkende wat er gebeurd was. Maar de vraag blijft: waarom duurde het zo lang? Waarom greep het Parlement, dat eigenaar is van de Post Office, niet eerder in? Waarom zwegen de leiders binnen de Anglicaanse Kerk — wetende dat een van hen, Paula Vennells, betrokken was?
________________________________________
Het geweten herwinnen in het publieke leven
Er ligt een diepe existentiële vraag in de kern van deze crisis — niet alleen voor Groot-Brittannië, maar voor elke samenleving die beweert morele of religieuze waarden te koesteren. Als religie werkelijk iets betekent, als publieke waarden ertoe doen, dan is zwijgen tegenover onrecht een veroordeling op zich. “Geef aan God wat van God is, en aan de keizer wat van de keizer is,” zei Jezus. Maar wanneer die twee samenvallen — wanneer instituties zich als goden gedragen en loyaliteit boven waarheid eisen — dan moet het geweten weigeren mee te gaan.
Moreel leiderschap gaat niet over perfectie. Het gaat over opstaan met integriteit wanneer het ertoe doet. Dit schandaal was niet alleen een systeemfalen; het was een falen van het geweten — op alle niveaus. Daarom is het zowel een spirituele als een politieke crisis.
________________________________________
Van breuk naar verantwoordelijkheid
Vertrouwen herstellen na zo’n breuk is geen kwestie van rebranding of financiële genoegdoening alleen. Het vereist het creëren van nieuwe morele standaarden — een cultuur waarin geweten wordt verwacht, niet gestraft; waarin “ik had het mis” zeggen geen zwakte is, maar kracht. Instituties moeten worden beoordeeld, niet alleen op hun resultaten, maar op de integriteit van hun leiders. En wij, als leden van het publiek, mogen onze verantwoordelijkheid om hen ter verantwoording te roepen niet uit handen geven.
________________________________________
De verantwoordelijkheid die wij delen
Dit gaat niet alleen over de Post Office. Het gaat over elk systeem waarop we vertrouwen — juridisch, politiek, religieus, zakelijk. Als we rechtvaardige samenlevingen willen, kunnen we niet alleen op regels vertrouwen. We moeten het geweten cultiveren — in onszelf, in wie we verkiezen, en in de culturen die we samen bouwen. De toga maakt de rechter niet rechtvaardig. En de stilte van goede mensen is, zoals de geschiedenis telkens weer laat zien, de medeplichtige van onrecht.
________________________________________
Slotreflectie
Uiteindelijk onthult het Post Office-schandaal meer dan een systeemfalen — het toont wat er gebeurt wanneer het geweten wordt vervangen door stilte, en schijn belangrijker wordt dan waarheid. Autoriteit garandeert geen rechtvaardigheid; zoals het gezegde luidt: “De toga maakt de rechter niet rechtvaardig.” Er is een verschil tussen moraliteit en opleiding — Gareth Jenkins en Paula Vennells waren beiden hoogopgeleid, maar hun daden weerspiegelden geen morele verantwoordelijkheid. Titels en functies dragen gewicht, maar alleen morele moed geeft ze betekenis. En wanneer wij, als burgers of instituties, onverschillig worden tegenover het publieke leven — wanneer we geen vragen meer stellen, geen verantwoording meer eisen — valt de macht onvermijdelijk in handen van wie haar misbruiken. De prijs van die onverschilligheid wordt betaald in verwoeste levens en geschonden vertrouwen. Rechtvaardigheid begint niet met wetten of systemen, maar met de weigering om weg te kijken.
3 When the Architect of Harm Speaks
Subpostmasters Watch Vennells Testify — and Respond
Post Office scandal: workers react to ex-CEO Vennells at inquiry
The subpostmasters whose lives were ruined by the Post Office Horizon scandal have waited many years for today. We joined two of them, as they watched former Post Office CEO, Paula Vennells give evidence to the ongoing inquiry.
After decades of silence and denial, former Post Office CEO Paula Vennells finally faced public questioning. In this video, two Subpostmasters — whose lives were devastated by the scandal she oversaw — watch her testimony unfold. Their reactions speak not just to personal pain, but to the deep injustice that still demands accountability.
Na decennia van stilte en ontkenning moest voormalig Post Office-topvrouw Paula Vennells eindelijk publiek verantwoording afleggen. In deze video kijken twee Subpostmasters — van wie het leven verwoest werd door het schandaal dat zij leidde — naar haar getuigenis. Hun reacties geven niet alleen uiting aan persoonlijke pijn, maar ook aan het diepe onrecht dat nog steeds om verantwoording vraagt.
4 No More Silence, No More Excuses
🇬🇧 English
Enough silence. Enough justification.
Silence is complicity. Accountability is essential.Genoeg gezwegen. Genoeg vergoelijkt.
Zwijgen is medeplichtig. Verantwoording is nodig.
🇳🇱 Dutch
Post Office Scandal: We Need Full Accountability From Those Responsible
/ soniapoulton .“They destroyed lives — and moved on.”
Sonia Poulton gives voice to what many feel: outrage that those in power walked away unpunished, while innocent people lived with shame, grief, and loss. Justice must mean accountability.
“Ze verwoestten levens — en gingen gewoon door.”
Sonia Poulton verwoordt wat velen voelen: verontwaardiging over het feit dat machthebbers ongestraft verder konden, terwijl onschuldige mensen achterbleven met schaamte, verdriet en verlies. Rechtvaardigheid vereist rekenschap.
5 How the System Was Rigged Early On
What follows is not opinion — it’s a record of how truth was suppressed, systems were manipulated, and innocent lives were sacrificed to protect reputations.
.
Transcript: The Post Office Scandal Explained
(The header ‘The Aburdity’ on the home page)
At minute 9:30
The truth? Fujitsu, the systems developer, was no innocent bystander either. The company pressured the UK government to push the project forward despite glaring flaws.
To understand just how deep the failures ran, the inquiry had to go back to the system’s origins in 1996. Even back then, alarm bells were ringing.
The British Embassy in Tokyo warned the UK government that scrapping the deal with Fujitsu could lead to job losses and harm trade relations.
Instead of halting the troubled project, the government doubled down — playing hardball to ensure Horizon’s rollout, even though it was clear that the system wasn’t ready.
The truth may have stayed buried if not for a few brave whistleblowers who risked their careers to expose it. For example, Richard R., an IT specialist who worked for Fujitsu in the early 2000s, discovered that Fujitsu engineers had backdoor access to Horizon systems — and that they could remotely alter financial records…
Hoe het systeem al vroeg werd gemanipuleerd
Wat volgt is geen mening — het is een verslag van hoe de waarheid werd onderdrukt, systemen werden gemanipuleerd en onschuldige levens werden opgeofferd om reputaties te beschermen.
Transcript: The Post Office Scandal Explained
(De koptekst ‘The Absurdity’ op de home pagina)
Op minuut 9:30
De waarheid? Fujitsu, de ontwikkelaar van het systeem, was evenmin een onschuldige buitenstaander. Het bedrijf oefende druk uit op de Britse regering om het project door te zetten, ondanks overduidelijke gebreken. Om te begrijpen hoe diep de fouten zaten, moest het onderzoek teruggaan naar de oorsprong van het systeem in 1996. Zelfs toen al gingen er alarmbellen af.
De Britse ambassade in Tokio waarschuwde de Britse regering dat het afblazen van de deal met Fujitsu zou kunnen leiden tot baanverlies en schade aan de handelsrelaties.
In plaats van het problematische project stop te zetten, verdubbelde de regering haar inzet — ze speelde hard om ervoor te zorgen dat Horizon werd uitgerold, ook al was het duidelijk dat het systeem nog niet klaar was.
De waarheid was mogelijk verborgen gebleven, ware het niet voor een paar moedige klokkenluiders die hun loopbaan op het spel zetten om alles aan het licht te brengen. Zo ontdekte Richard R., een IT-specialist die begin jaren 2000 voor Fujitsu werkte, dat Fujitsu-ingenieurs via een achterdeur toegang hadden tot het Horizon-systeem — en dat zij op afstand financiële gegevens konden aanpassen …
Two Decades – The Fight For Justice
Educational: This video is essential viewing
Two Decades – The Fight for Justice
8 July 2021 · Documentary
This powerful film chronicles the long, painful journey of subpostmasters fighting to clear their names after being wrongfully convicted in the UK’s largest miscarriage of justice.
Told through the voices of those who lived it, Two Decades brings the Post Office scandal into sharp focus — revealing the emotional toll, the institutional betrayal, and the courage it took to expose the truth.
Featuring firsthand accounts from victims and the journalists who uncovered the story, this documentary is both a record of injustice and a testament to resilience.
Two Decades – The Fight for Justice
8 juli 2021 · Documentaire
Deze indringende film vertelt het aangrijpende verhaal van subpostmasters die jarenlang vochten om hun naam te zuiveren, na ten onrechte te zijn veroordeeld in de grootste gerechtelijke dwaling in de Britse geschiedenis.
Twee Decennia toont het Post Office-schandaal door de ogen van de slachtoffers zelf — en onthult de emotionele tol, het institutionele verraad, en de moed die nodig was om de waarheid aan het licht te brengen.
Met getuigenissen van de betrokkenen en van de journalisten die het schandaal blootlegden, is deze documentaire zowel een verslag van onrecht als een eerbetoon aan veerkracht.
6 The Post Office Horizon IT Inquiry
Ex-Post Office boss cornered over possible cover-up of Horizon scandal in Inquiry hearing
David Smith faced the music at the Post Office Inquiry today, when he was quizzed on his knowledge of Horizon software defects after the publication of the Ismay report in 2010.
Ex-Fujitsu engineer: the Post Office ‘clearly wanted me to say everything was perfect’
Post Office Horizon IT inquiry continues with Gareth Jenkins, former distinguished engineer at Fujitsu Services Ltd. Jenkins was quizzed by Lead Council to the Inquiry, Jason Beer KC, who asked him “Did you feel that there was pressure applied to you by the Post Office to provide evidence in Mrs Misra’s case that conformed to the Pst Office’s expectations?”. Jenkins replied, “Yes they clearly wanted me to say everything was perfect.”
7 No Printer, No Memory – Still Responsible for Ruining Lives
Post Office Inquiry: tense exchange as KC challenges lawyer over claims ‘he couldn’t print document’
A remarkable exchange too place between Jason Beer KC and Jarnail Singh, solicitor and former lawyer at Royal Mail Group and Post Office, after he claimed that he could not print or save documents. The lawyer was presented with evidence that appeared to show otherwise during a back and forth that saw the KC challenged the lawyer on his testimony over the events that lead to the wrongful convictions of many sub-postmasters.
A lawyer, entrusted with decisions affecting people’s lives, claimed he couldn’t print or save documents—until shown proof that he did. In any other setting, it might be laughable. Here, it contributed to one of the gravest miscarriages of justice in modern British history.
When minds close and truth is too inconvenient
In this striking exchange, Jason Beer KC confronts a senior Post Office lawyer whose excuse — that he couldn’t print or save a document — strains belief. It’s not just the absurdity of the claim, but what it reveals: how those in power shut their minds to what was happening. Not out of ignorance, but out of institutional instinct — to deny, deflect, and protect the enterprise, even as lives were being destroyed.
Een jurist, belast met beslissingen die het leven van mensen beïnvloedden, beweerde dat hij geen documenten kon printen of opslaan—totdat hij bewijs kreeg voorgelegd dat hij het wél deed. In een andere context zou het bijna komisch zijn. Hier droeg het bij aan een van de ernstigste gerechtelijke dwalingen in de moderne Britse geschiedenis.
Wanneer geesten sluiten en waarheid te ongemakkelijk wordt
In deze onthutsende uitwisseling confronteert Jason Beer KC een senior jurist van de Post Office, wiens excuus — dat hij geen document kon afdrukken of opslaan — elke geloofwaardigheid tart. Het is niet alleen de absurditeit van die bewering, maar wat het blootlegt: hoe mensen in machtsposities hun geest sluiten voor wat er werkelijk gebeurt. Niet uit onwetendheid, maar uit een instinct van de instelling — om te ontkennen, af te leiden en het systeem te beschermen, zelfs terwijl levens werden verwoest.
Ook een komisch moment kan ons iets leren over de kracht van stilte — en het doorbreken ervan.
Even in satire, a deeper truth sometimes reflects itself.
8 When Institutions Get Stuck in the Kitchen
A scene from comedy, a metaphor for justice trapped in denial.
Hyacinth and Richard Get Stuck In the Kitchen | Keeping Up Appearances
Even in British culture, the polished surface is often maintained at all costs. But in real life, as this scandal shows, the damage beneath is no comedy.
When appearances become more important than truth.
In comedy, it’s funny. In justice, it destroys lives.
“Keeping Up Appearances” shows the absurdity of pretending —
The Post Office pretended for 20 years, but no one was laughing.
Ook in de Britse cultuur wordt de schijn vaak opgehouden. Maar zoals dit schandaal toont, is de schade eronder geen komedie.
Wanneer schijn belangrijker wordt dan waarheid.
In een komedie is het grappig. In justitie is het verwoestend.
“Keeping Up Appearances” toont de absurditeit van doen alsof —
De Post Office deed dat twintig jaar lang, maar niemand lachte.
Achter het lachen, het lijden
(Behind the laughter, the suffering)
No One Was Laughing
A reminder that behind the façade, real lives were ruined.
9 From Limited Review to Full Public Inquiry
When the government first responded to the Post Office scandal in 2020, it announced a non-statutory inquiry — a process with no legal power to compel witnesses, require evidence, or hold hearings under oath. Understandably, this raised serious concerns among victims and campaigners, including Alan Bates, who viewed it as an inadequate attempt to address such a deep and widespread injustice.
Due to growing public pressure and demands for real accountability, the government was forced to reconsider.
In June 2021, the inquiry was upgraded to a full statutory public inquiry under the Inquiries Act 2005. This crucial change gave the inquiry the legal authority to:
Compel witnesses to testify under oath
Demand the release of relevant documents
Conduct public hearings
Now formally known as The Post Office Horizon IT Inquiry, it is chaired by Sir Wyn Williams and aims to uncover the truth behind one of the most serious miscarriages of justice in British legal history.
Van Beperkt Onderzoek naar Volledig Openbaar Onderzoek
Toen de Britse regering in 2020 voor het eerst reageerde op het Post Office-schandaal, kondigde ze een niet-statutair onderzoek aan — een proces zonder wettelijke bevoegdheden om getuigen te verplichten te verschijnen, bewijs op te eisen of hoorzittingen onder ede te houden. Begrijpelijkerwijs leidde dit tot grote bezorgdheid bij slachtoffers en campagnevoerders, waaronder Alan Bates, die het zagen als een ontoereikende poging om een diepgewortelde en grootschalige onrechtvaardigheid aan te pakken.
Door toenemende publieke druk en de roep om echte verantwoording, zag de regering zich genoodzaakt haar standpunt te herzien.
In juni 2021 werd het onderzoek opgewaardeerd tot een volledig statutair openbaar onderzoek onder de Inquiries Act 2005. Deze cruciale wijziging gaf het onderzoek de wettelijke bevoegdheid om:
Getuigen onder ede te laten verklaren
De overhandiging van relevante documenten te eisen
Openbare hoorzittingen te houden
Het onderzoek staat nu officieel bekend als The Post Office Horizon IT Inquiry, wordt voorgezeten door Sir Wyn Williams, en heeft als doel de waarheid aan het licht te brengen achter een van de ernstigste gerechtelijke dwalingen in de Britse rechtsgeschiedenis.
10 Reflections on Humanity in Times of Injustice
Dirk de Wachter: over Maatschappijkritiek, Zelfinzicht & Dankbaarheid | #129
3 mei 2024 Podcast of HOPE
Dirk de Wachter is een vooraanstaand psychiater, auteur en hoogleraar aan de KU Leuven. Hij heeft een rijke carrière in de psychiatrie, met een speciale focus op het concept van geluk in de hedendaagse westerse samenleving. De Wachter staat bekend om zijn diepgaande analyses en kritische blik op de maatschappij.
In zijn baanbrekende boek “Borderline Times (https://www.bol.com/nl/nl/p/borderlin…) ” uit 2012, dat uitgroeide tot een groot succes, onderzoekt hij de borderline-kenmerken van de westerse samenleving. Naast zijn academische werkzaamheden en publicaties, is De Wachter een actieve stem in de media en een inspirerend spreker die regelmatig te zien is in televisieprogramma’s en openbare debatten.
In de podcast biedt De Wachter ons inzicht in de essentie van het bestaan en het zoeken naar geluk, een onderwerp dat centraal staat in zijn werk. De Wachter benadrukt hoe het vinden van betekenis, vooral door het zorgen voor anderen, fundamenteel is voor menselijke voldoening en geluk. Een belangrijk thema dat De Wachter aansnijdt, is het belang van verbinding. Hij legt uit hoe eenzaamheid vaak een centrale rol speelt in psychische problemen en dat het vinden van verbondenheid met anderen cruciaal is voor ons welzijn. Dit gaat gepaard met zijn reflecties op de huidige maatschappelijke tendensen naar individualisme en hoe deze onze levensstijl en ons geluk kunnen beïnvloeden. De Wachter pleit voor een meer empathische, verbonden samenleving, waarin we zorg en aandacht hebben voor elkaar. Verder bespreekt De Wachter de rol van medicatie in de geestelijke gezondheidszorg en het soms te veelvuldig gebruik ervan. Hij pleit voor een evenwichtige benadering, waarbij de noodzaak van medicatie erkend wordt, maar ook de waarde van therapie en het creëren van betekenisvolle relaties wordt benadrukt. De Wachter deelt ook persoonlijke anekdotes en observaties, die zijn visie op het leven en de psychiatrie hebben gevormd. Deze persoonlijke ervaringen, gecombineerd met de verhalen van zijn patiënten, bieden een diep inzicht in de complexiteit van de menselijke natuur. Afsluitend, ondanks de uitdagingen die hij ziet in zowel individuen als de samenleving, blijft De Wachter hoopvol en positief over de toekomst. Hij gelooft dat door bewustzijn en betrokkenheid te vergroten, we in staat zijn om positieve veranderingen te bewerkstelligen.
Algemeen:
In de Podcast of HOPE komen interessante gasten aan het woord met wie we in gesprek gaan over geluk. Hoe gelukkig zijn ze zelf, wat draagt volgens hun bij tot geluk en welke bijdrage leveren zij zelf om het geluk van anderen te vergroten? Onze gasten nemen foto’s mee die hen zelf gelukkig maken. Deze komen tijdens de opname op het scherm voorbij. Ook vragen wij de gasten om een boekje of een ander object mee te nemen dat voor hun symbool staat voor geluk. Met mooie verhalen, inzichten en adviezen proberen wij je te inspireren voor meer geluk en welzijn in je eigen leven.
In this rich and thoughtful conversation, psychiatrist Dirk De Wachter explores the deeper layers of human experience: suffering, connection, vulnerability, and the search for meaning. He speaks with clarity and warmth about how crisis and injustice are not just things to endure, but opportunities to reflect on what really matters — compassion, humility, and the courage to stay human in inhuman systems.
Placed here, alongside stories of institutional failure and resilience, his words offer a broader lens: how do we live meaningfully in a world where justice can fail so profoundly? And how do we remain upright — not despite suffering, but through it?
Professor Dr. Dirk De Wachter
Over Menselijkheid in Tijden van Onrecht
In dit rijke en bedachtzame gesprek verkent psychiater Dirk De Wachter de diepere lagen van het mens-zijn: lijden, verbondenheid, kwetsbaarheid en de zoektocht naar betekenis. Hij spreekt met helderheid en warmte over hoe crisis en onrecht niet alleen tegenslagen zijn om te doorstaan, maar ook momenten van reflectie — waarin mededogen, nederigheid en de moed om mens te blijven centraal staan.
Op deze plek, naast verhalen over institutioneel falen en menselijke veerkracht, biedt zijn stem een bredere invalshoek: hoe leiden we een betekenisvol leven in een wereld waar gerechtigheid zo diep kan ontsporen? En hoe blijven we rechtop staan — niet ondanks het lijden, maar erdoorheen?